Categorie: Media

GOLD COAST – Ze kwam er achter dat haar man naar een bordeel was geweest en daar bijna vierduizend dollar had gespendeerd aan dames van lichte zeden. Maar in plaats van verhaal te halen bij haar echtgenoot ging de vrouw woedend naar de manager van de Pentagon Grand in het Australische Gold Coast.

De man vertrok, maar kwam met zijn woeste vrouw weer terug bij het bordeel. Haar man was dronken geweest en stond stijf van de drugs, beweerde ze. Camerabeelden wezen echter op niets raars, aldus de manager, die benadrukte dat de man nog in prijs gematst was ook. Dat ging er echter niet in bij de vrouw.

„We hebben haar verteld dat ze welkom is om vreedzaam te protesteren op openbaar terrein”, zegt Pfeifer. „We hebben haar geadviseerd de politie te bellen als ze denkt dat haar man ’opgelicht’ is, omdat ze niet naar ons wil luisteren. Hij wist wat hij deed, maar werd betrapt.”

Het bordeel vindt het vervelend tussen twee geliefden in te komen. „Maar het is alsof je het casino de schuld geeft van het gokken van je man… we hebben geen controle over zijn daden.”

Bron: https://www.telegraaf.nl/nieuws/737715285/bedrogen-vrouw-woest-op-bordeel-na-peperdure-escapade-echtgenoot

HARELBEKE/ROESELARE – Een Harelbeekse boerenzoon gaf maar liefst 611.000 euro aan een prostituee uit Roeselare en dat geld krijgt hij niet terug. De man beweerde dat hij werd opgelicht, maar volgens de advocaat van de vrouw ging het om een klassiek geval van sugardating. Die krijgt nu gelijk van de rechter.

De 29-jarige man uit Harelbeke had een tragische levensloop. Hij verloor op 7-jarige leeftijd zijn vader en werkte al van kinds af aan mee op de ouderlijke boerderij. Als jongste zoon van het gezin kon hij op volwassen leeftijd echter niet instappen bij het bedrijf, daarvoor was het te klein. Hij ging alleen werken als loonwerker. „Dat alles vrat aan mijn cliënt, maar hij is een typische binnenvetter”, zei zijn advocaat Olivier Mostrey op het proces.

Een luisterend oor

Een bezoek aan prostituee M.M. (30) in het najaar van 2019 bracht daar verandering in. Bij haar kon hij zijn hart luchten. „Ze bood hem een luisterend oor en had meteen door dat mijn cliënt naïef was. Al snel vroeg ze om een eerste lening van een paar duizend euro. In een paar maanden tijd was mijn cliënt volledig kaalgeplukt. Toen hij geen geld meer wilde geven, dreigde ze om zelfmoord te plegen of om compromitterende beelden van mijn cliënt te verspreiden. Er zijn mensen die hard werken om verder te komen in het leven en er zijn mensen die in luxe willen leven zonder daar iets voor te doen.”

Borstvergroting

In totaal kreeg de vrouw volgens meester Mostrey zo’n 611.000 euro van de boerenzoon. Daarmee betaalde ze onder andere een borstvergroting in Turkije, luxe kleding en kruipschoentjes van Louis Vuitton voor haar baby.

Volgens meester Michiel Van Eeckhoutte die M.M. bijstond, wist de jongeman wat hij deed. „Het is een klassiek geval van sugardating. Hij was trots dat hij een mooie dame had, betaalde alles wat ze vroeg en wist ook dat hij dat nooit terug zou krijgen. Hij werd verliefd op mijn cliënte, maar prostitutie is natuurlijk een fictieve wereld, mijn cliënte was niet verliefd op hem. Zolang ze lief was ging alles goed, maar op een bepaald moment heeft hij, mede onder invloed van zijn familie, toch beseft dat het over veel geld ging. Toen begon men plots te spreken over leningen in plaats van schenkingen, maar daar is niets van waar.”

De rechter volgde uiteindelijk de redenering van Van Eeckhoutte en sprak de vrouw vrij.

Bron: https://www.telegraaf.nl/nieuws/395578564/boerenzoon-gaf-611-000-euro-aan-prostituee-ziet-geld-nooit-meer-terug-volledig-kaalgeplukt

Waar Club Diana de deuren sluit, opent even verderop in Zundert de nagelnieuwe Saunaclub Le Grand. Puur toeval, en met een totaal andere commerciële seksvariant, meldt de eigenaar. ,,Net als op een hotelkamer, maar dan véél leuker.”

Het is voor bekenden een verbazingwekkende metamorfose, daar aan de Meirseweg. Een beroemde plek, voor velen. Ooit stond er het befaamde café ’t Paaltje. Die naam prijkt nog steeds hoog op de weer witgeverfde gevel van de Franse kap. Later begon de familie Verschueren in de uitgebouwde kroeg de internationaal vermaarde discotheek Barocci, opgevolgd door Club Privilege, de seksclub die enkele jaren geleden ophield te bestaan.

Voor een kapitaal verspijkerd

Zie nu Saunaclub Le Grand. Andere eigenaar, van binnen voor een kapitaal volledig verspijkerd. Hij ontvangt ons gastvrij, maar wil niet met zijn naam, laat staat een foto in de krant. ,,Ik heb niks te verbergen, maar blijf als nieuweling in deze branche nog liever wat anoniem”, zegt hij aan de enorme bar, waar Pools personeel wordt ingewerkt.

Badjassen

Vanaf maandag kunnen sekswerkers en hun potentiële klanten er terecht. Zeven dagen in de week zullen er tientallen dames op zzp-basis aanwezig zijn. De mannen die zich aan de luxe balie melden, mogen na betaling van een standaard entreetarief van 80 euro rechtstreeks door naar de kleedkamers. Om er stuk voor stuk op Le Grand-slippers en in Le Grand-badjassen uit te komen.

,,Iedereen is hier gelijk en wordt hetzelfde behandeld; dat stralen we ook uit met onze badjassen. Bovendien kun je dan geen rare dingen verbergen of meenemen. Telefoon mag wel. Vertegenwoordigers bijvoorbeeld willen toch vaak bereikbaar blijven of tussendoor nog wat afhandelen. Zolang ze er binnen maar geen foto’s mee maken. Da’s verboden, staat in onze 22 huisregels.”

Dagprijzen

,,Feitelijk verlenen wij simpelweg onbeperkt de luxe faciliteiten om elkaar te ontmoeten en seks te hebben. De dames betalen 60 euro per dag, blijven hier net als hun klanten zo lang of zo kort als ze willen. Of ze elkaar leuk vinden en wat ze met elkaar doen en hoe vaak tegen welk bedrag, dat bepalen ze helemaal zelf in goed overleg.”

Niet hoerig

Chic, maar niet té, stond er op zijn verlanglijstje voor de aannemer & co. Luxe, maar ook fris en modern. Mooi én efficiënt. Bedrijfsleider Maja, die de tent met haar vriend Marcel operationeel gaat runnen, geeft trots een rondleiding. Eerder al waren nieuwsgierige buurtgenoten op uitnodiging even op visite. ,,Die keken hun ogen uit, hadden een heel andere uitstraling verwacht. Iets hoerigs, maar niet dit.”

Locker 182

De kleedkamer met 182 lockers en enorme douches zou in geen enkele herensociëteit misstaan. De sauna is klaar, de naastgelegen hamam bijna. In het openbare clubgedeelte met tal van zitjes is ook een erotische cinema. En als een paaldanseres op de marmeren bar haar kunstje wil doen, gaat de kolossale luifel per afstandsbediening omhoog. Naast het ligterras wordt nog gewerkt aan een buitenkeuken.

,,Je wordt als klant voor jouw entreegeld al verwend met drankjes en hapjes, of je nou één uur of vijf uur binnenblijft’’, belooft Maja. Seks mág, maar hoeft niet. Maar als ze eraan willen beginnen, verrichten ze die handelingen louter boven. Dat kan langs de galerij van de club in een van de kamers 1 tot en met 19.

Formule 1 kijken

Keurig in alle opzichten, maar er valt qua kamer niets te kiezen. Tweepersoonsbed, hotelkunst aan de muur, uitgebreide wastafel en een grote box met tissues. Voor een douche moet je in de kleedkamers zijn. ,,Maar je kunt beneden ook nog even Champions League gaan kijken of Formule 1. Hebben we ook. En als je dan nog een keer naar boven wilt en je gedraagt, houdt niemand je tegen.’’

Verdienmodel

Het verdienmodel voor de eigenaar is erbij gebaat dat vooral veel mannen zijn club weten te vinden en hun auto’s achter de metershoge coniferen parkeren. Voor de inkomsten van de zzp’ers die zich elke werkdag met een legaal paspoort moeten laten registreren, draagt hij geen financiële verantwoordelijkheid.

,,Dit is dan ook een totaal ander verdienmodel dan bijvoorbeeld Club Diana had. Daar waren de vrouwen gebonden aan de klanten van de club en werden sociale lasten ingehouden. Hier hebben wij daar geen bemoeienis mee en bepalen ze hun eigen werktijden en inkomsten.”

Geen pooiers

,,Wij zorgen ervoor dat ze veilig en schoon kunnen werken, bepalen niet wat ze met wie moeten doen en hoe vaak. Het is hier volgens mij voor beide partijen beter dan ergens achteraf. En natuurlijk gaan we de vrouwen in de gaten houden; dat ze niet door pooiers worden uitgebuit, dat ze gezond blijven en zich ook laten controleren. Het gaat tenslotte ook om de naam van ons bedrijf.”

De vrouwen die zich tot nu toe hebben aangemeld – er zijn nog vacatures – komen oorspronkelijk uit vooral Nederland, Polen, Bulgarije en Roemenië. Als de saunaclub eenmaal bekender is, zouden er wellicht wel honderd emplooi kunnen vinden, is de inschatting.

Knallen

,,De een komt hier voor de hele week, de ander voor een paar middagen of avonden. Vrijheid, blijheid”, aldus de eigenaar, die uitgebreid door de gemeente Zundert is gescreend en de vereiste exploitatievergunningen voor het horecabedrijf en de seksinrichting op zak heeft. ,,Na de overname van het pand heb ik hier drie jaar keihard naartoe gewerkt en geleefd. Nu moeten we met z’n allen gaan knallen.”

Bron: https://www.smdome.com/toch-nog-seksclub-in-zundert-vrijheid-blijheid-in-saunaclub-le-grand/

Exploitanten zien geen brood meer in seksbedrijven. Sinds de legalisering van de prostitutie in 2000 is het aantal bedrijven flink teruggelopen. Hierdoor zijn er minder legale plekken waar sekswerkers hun beroep kunnen uitoefenen. Dat blijkt uit onderzoek van Pointer. Van de 1350 bedrijven zijn er inmiddels nog zo’n 250 over.

Volgens exploitanten is het vaak niet meer rendabel om een bordeel, erotische massagesalon of escortbedrijf te starten. Zo kost het veel moeite en tijd om bij gemeenten een vergunning te krijgen. Vaak is in het bestemmingsplan geen rekening gehouden met de komst van een seksbedrijf.

“Op dit moment vraagt er bijna niemand meer een vergunning aan”, zegt André van Dorst van de Vereniging Exploitanten Relaxbedrijven (VER). “Gemeenten hebben nu verschillende middelen om de vestiging van een seksbedrijf binnen de gemeentegrenzen bijna onmogelijk te maken. Exploitanten hebben op voorhand de moed opgegeven.”

Ook raamprostitutie staat onder druk: momenteel wordt het in tien gemeenten toegestaan. In 2000 waren dat nog twaalf gemeenten. Van 2016 tot 2019 is raamprostitutie ook kortstondig toegestaan in Heerenveen. Nadat de vergunningen voor twee bordelen verliepen, besloot de gemeente om deze niet meer te verlengen.

Uitsterfconstructie

Sinds de opheffing van het bordeelverbod in 2000 zijn gemeenten verantwoordelijk voor het prostitutiebeleid. Door de toename van aandacht voor mensenhandel en uitbuiting zijn gemeenten huiverig voor het verlenen van vergunningen, concludeert Rodney Haan, criminoloog bij het CCV, een stichting die gemeenten adviseert op het gebied van prostitutiebeleid.

“Het heeft geleid tot een uitsterfconstructie”, zegt Haan. “Gemeenten hadden vroeger wel vier tot vijf vergunningen voor seksbedrijven. Het aantal vergunningen is flink afgenomen en soms is het helemaal niet meer mogelijk om een seksbedrijf op te starten.”

Prostitutiebedrijven hebben ook te maken met ‘schaarse vergunningen’. Dit betekent dat een exploitant een vergunning kan krijgen voor de periode van drie tot vijf jaar. Het is onzeker of de ondernemer dan opnieuw een vergunning krijgt, omdat er dan ook weer andere exploitanten voor in aanmerking kunnen komen.

André van Dorst van de VER: “Dat is voor veel ondernemers financieel een te groot risico. Een exploitant bedenkt zich wel drie keer of hij een bedrijf opstart als hij binnen een aantal jaren zijn investeringen en goodwill weer ziet verdampen.”

Coronacrisis

Ook de sekswerkers zelf gaan tegenwoordig minder snel in een seksbedrijf werken. Als ZZP’er hebben ze niet te maken met allerlei inhoudingen die ze aan de exploitant kwijt zijn.
De coronacrisis heeft dat volgens Rodney Haan van de CCV alleen maar versterkt, omdat sekswerkers niet voor de compensatieregelingen in aanmerking komen.
Header bij nieuwsartikel sekswerkers
Gemeenten maken zelfstandig sekswerk vanuit eigen woning onmogelijk

“Sekswerkers zijn toen veel voor zichzelf gaan werken, omdat ze anders geen inkomsten meer hadden.” Uit onderzoek van Pointer blijkt dat ruim 4000 sekswerkers zelfstandig klanten in hun eigen woning ontvangen. Het werkelijke aantal ligt waarschijnlijk nog hoger, omdat veel sekswerkers onder de radar blijven. Zelfstandig sekswerk vanuit de eigen woning is in veel gemeenten niet toegestaan.

Luister zondag Pointer om 19:45 uur op NPO Radio 1.

Bron: https://pointer.kro-ncrv.nl/aantal-seksbedrijven-flink-afgenomen

De rosse buurten in Den Haag blijven voorlopig bestaan zoals ze zijn. Het stadsbestuur wilde honderden prostituees laten verhuizen naar een nieuwe werkplek, maar de gemeenteraad ziet dat niet zitten. Daarom heeft de gemeente de plannen ingetrokken.

Den Haag heeft twee buurten met raambordelen. Dit zijn de Geleenstraat en de Hunsestraat in de buurt van station Den Haag HS en een eindje verderop de Doubletstraat. “Verplaatsing is geen optie, het draagvlak ontbreekt”, zei wethouder Anne Mulder (VVD) woensdagavond. Zijn partij trok als laatste de steun voor de verhuizing in.

De gemeente kondigde de verhuizing vorig jaar aan. De prostituees zouden moeten verkassen naar de zogenoemde Sporendriehoek. Dat is waar de spoorlijn Den Haag-Utrecht kruist met de spoorlijn Leiden-Rotterdam. Het ligt tussen de stations Den Haag Centraal en Den Haag HS en bij de nieuwe wijk Binckhorst. Daar had een nieuw “erotisch centrum” gebouwd moeten worden.

Volgens de gemeente zou het daar beter mogelijk zijn om mensenhandel tegen te gaan en zouden de sekswerkers een veiligere en hygiënischer werkplek krijgen. Bovendien zou de verhuizing beter zijn voor de leefbaarheid in de buurten waar de bordelen nu zitten.

Het terrein waar de prostitutiezone had moeten komen, is eigendom van de NS. Die zou het voor 25 jaar in erfpacht uitgeven aan de gemeente. Dat betekent dat de NS over 25 jaar de grond zou kunnen opeisen, het complex misschien gesloopt zou moeten worden en de prostituees weer zouden moeten verhuizen. Bovendien zijn de meeste partijen bang dat er gemeenschapsgeld in het project zou moeten worden gestoken.

Bron: https://www.msn.com/nl-nl/nieuws/binnenland/verhuizing-sekswerkers-haagse-rosse-buurten-definitief-van-de-baan/ar-AARCm2p?ocid=msedgdhp#image=1

Betere werkomstandigheden voor de lokale raamprostituees en nieuwe kansen voor de Geleen- en Doubletstraat. Er is best veel te zeggen voor de komst van een Haagse prostitutiezone bij de Binckhorst. Toch nadert de kans dat het eroscentrum in de Sporendriehoek er daadwerkelijk komt de nul.

De verhuizing van de raamprostitutie van de Geleen- en de Doubletstraat naar een nieuwe prostitutiezone bij het Schenkviaduct blijft politiek vuurwerk opleveren. In de raadzaal knalde het afgelopen week nog toen het op het oog zo sympathieke plan besproken werd. Het geloof in een sekswerkersvriendelijk eroscentrum neem met de dag af. Maar waarom?

1 Het mag de gemeente geen cent kosten.

De nieuwe rosse buurt mag Den Haag geen cent gaan kosten. Het stadsbestuur steekt drie miljoen euro in onderzoeken naar de haalbaarheid van het nieuwe erotische centrum, maar dat is het dan ook. De markt zal het moeten doen, zoals het een plan betaamt, dat vooral door de Haagse VVD bedacht is en gedragen wordt.

Maar kan dat ook? Utrecht zette onlangs een streep door de vierde poging om een marktpartij haar nieuwe prostitutiezone te laten realiseren. In Amsterdam lijkt men realistischer als het gaat om de verhuizing van een deel van de wallen naar een nieuw erotisch centrum. ,,Dat heeft wel financiële consequenties’’, zei burgemeester Halsema vorig jaar.

2: De raamexploitanten willen niet.

De raamexploitanten zien na 3,5 jaar van onderzoek nog altijd geen heil in de nieuwe rosse buurt. ,,Wij zijn tegen’’, zei een woordvoerder van belangenorganisatie de Rode Paraplu die 16 van de 18 exploitanten in de Geleen- en de Doubletstraat vertegenwoordigt, vorige maand nog ondubbelzinnig. Ook Den Haag zelf noemt het inmiddels ‘niet aannemelijk’ dat na verder haalbaarheidsonderzoek alle exploitanten alsnog mee zouden willen doen.

3: Uitkopen kost te veel geld

Vrijwillige verhuizing wordt dus lastig. En dan komt het aan op het uitkopen van exploitanten Dat wordt een kostbaar zaak, waarschuwt hun organisatie Rode Paraplu die verwijst naar de drie miljoen euro aan planschade die alleen Binck36 al (in het gunstigste geval) denkt te hebben: ,,Dat bedrag valt in het niet bij de claim die wij zullen neerleggen bij een gedwongen verplaatsing of onteigening.’’ En ja, ook als er uiteindelijk maar een paar exploitanten uitgekocht moeten worden, kost dat Den Haag flink geld. En dat is dus niet volgens afspraak.

Volgens de onderzoekers is de business case voor de nieuwe prostitutiezone haalbaar, maar die hebben de uitkoopkosten dus niet meegerekend. Ook de schadeclaims en de bereikbaarheid van het gebied vormen nog een flink (financieel) risico.

4: Een prefab peespaleis?

Den Haag mag de grond in de Sporendriehoe gek sowieso voor 25 jaar pachten van de NS. Maar die kan de locatie daarna weer opeisen. En wat dan? Volgens onderzoeker Heijmans moet de gemeente in dat geval voor een alternatieve plek voor het eroscentrum zorgen. Ja echt, dan moet het eroscentrum in zijn geheel verplaatst gaan worden. Het bedrijf wil daarom een ‘demontabelbouw ontwikkelen aan de hand van een aantal basisunits’. Dat wordt, kortom, een prefab peespaleis. Op hoeveel manieren zou dit – laten we zeggen – onorthodoxe idee kunnen mislukken?

5: De politiek wil het niet

De politiek is ook niet gek. De complete oppositie wil inmiddels stoppen met het plan. En de coalitiegenoten van de VVD zijn evenmin blij. Zij willen niet dat het stadsbestuur nog meer geld uitgeeft aan onderzoek, voordat de gemeenteraad zich nog eens heel goed over nut en noodzaak van de prostitutiezone gebogen heeft. Dat ziet er dus niet gunstig uit.

Bron: AD.nl

Was prostituee ‘Kim’ nou slachtoffer of dader? Of allebei. Feit is dat ze een klant letterlijk en figuurlijk compleet uitkleedde met leugenachtige smeekbedes. Hij verkocht zijn auto’s, trok zijn creditcard leeg, sloot leningen af, en was uiteindelijk 47.000 euro lichter.

De Utrechtse zou torenhoge schulden hebben. Haar moeder zou terminaal zijn. En ze kon de latere begrafenis niet betalen. Ook had ze een aanbetaling nodig om een huis te kunnen huren. En zei ze dat ze vrijgekocht moest worden van een groep mannen zodat ze uit de prostitutie kon stappen.

Waar de jonge vrouw – ze was 19 toen het speelde – ook mee kwam, haar kersverse suikeroom kwam over de brug. Tot hij erachter kwam dat zij niet ‘Kim’ was, maar via een slinkse manier uit was op zijn kapitaal. Ze trok samen op met haar ex en twee anderen. Dit trio werd al veroordeeld tot cel- en taakstraffen wegens mensenhandel en oplichting. ‘Kim’, die afwezig was bij de rechtbank, hoorde via haar raadsman maandag vier maanden cel tegen zich eisen voor haar aandeel in de oplichtingspraktijken.
Labiele Utrechter

Uit het omvangrijke dossier kwam een ontluisterend beeld naar voren van een naïeve, ietwat labiele Utrechter (‘Ik was compleet verliefd op haar’) die volledig in de val trapte die Kim – actief in Baarn en Utrecht – voor hem opzette. Hij maakte grote sommen geld naar haar over of betaalde haar cash. In werkelijkheid werd de rekening beheerd door haar ex.

Dat maakte de zaak tegen ‘Kim’ volgens de openbaar aanklager tot een worsteling. ,,Is ze nou slachtoffer of verdachte? Wij zijn ervan overtuigd dat ze allebei was. Ze heeft bij het oplichten van het slachtoffer een cruciale rol gespeeld. Ze zette een advertentie op seksjobs.nl, en al rap gaf hij haar grote bedragen. In ruil zou hij acht keer seks hebben gehad. Maar hij droomde van een gezamenlijke toekomst als ze vrij was gekocht.’’ Het OM betwijfelt of Kim, die alle schuld op zich neemt, daadwerkelijk over al het geld heeft kunnen beschikken.
Geraffineerd

Het bedrog speelde zich af tussen februari 2016 en juni 2017. De verdachten gebruikten wisselende manieren om de gul gevende suikeroom te bewerken. Dan weer kreeg hij sms’jes van Kims ‘vader’ die om meer geld vroeg, dan weer dook er iemand op die tegen betaling wel wist hoe hij haar los kon weken bij haar pooiers. Uiteindelijk werd hij helemaal kaalgeplukt. ,,Hij is compleet de vernieling in geholpen’’, zei de officier van justitie. ,,Op een uiterst geraffineerde manier. Misschien wel belangrijker dan de eis voor detentie is dat het berooide slachtoffer al zijn geld terug krijgt.’’

Haar raadsman zei grote moeite te hebben met de eis. ,,Ik heb niet de illusie dat ze niet veroordeeld wordt voor medeplegen, maar dat ze opnieuw gedetineerd raakt, vind ik geen goed idee. Ik verzoek de rechtbank met klem dat anders op te lossen. Cliënt is voor een heel behoorlijk gedeelte zelf slachtoffer. Ze besefte pas achteraf wat er is gebeurd. 19 was ze toen ze op straat kwam te staan. Ze is vervolgens gemanipuleerd en gebruikt. Zij zagen haar als werkneemster. Ze zei letterlijk: ik ben prostituee omdat het móet en niet omdat ik dat zelf wil. Het zijn standaardteksten uit zaken waarin mensenhandel een rol speelt.’’

Daarin zie je, voegde hij toe, ook vaak dat prostituees hun ‘bazen’ uit de wind houden. ,,Ze heeft waarschijnlijk geen cent van de opbrengst gezien.’’ De openbaar aanklager nuanceerde dat beeld. ,,Ze komt – zo blijkt uit het strafdossier- ook over als iemand die wel degelijk voor zichzelf opkomt, en zich niet honderd procent laat manipuleren.’’

De rechtbank doet op 29 november uitspraak.

Bron: https://www.ad.nl/utrecht/is-kim-19-geraffineerde-prostituee-die-suikeroom-47-000-euro-aftroggelde-of-werd-ze-gedwongen-br~a3678e2f/

Acht jaar nadat de seksboten aan het Zandpad zijn gesloten, is een nieuwe prostitutiezone in Utrecht verder weg dan ooit. Een oud-minister moet nu uitkomst bieden. Vier vragen over het Nieuwe Zandpad, een van de langst slepende dossiers in de Utrechtse politiek.

Waarom trekt Utrecht niet de stekker uit de prostitutieplannen?

Een aantal politieke partijen zou niets liever doen dan het hele dossier in de papierversnipperraar gooien. De zoektocht naar een exploitant voor het Nieuwe Zandpad heeft voor hen al te lang geduurd en te veel geld gekost.

,,Toch zijn we niet naïef’’, zei Rachel Streefland van de ChristenUnie onlangs. ,,Sekswerk is en blijft in de stad.’’ Een ruime meerderheid van de gemeenteraad is het erover eens dat Utrecht de ogen niet kan sluiten voor sekswerkers, die een legaal beroep uitoefenen. De ambitie is en blijft om een goede en veilige werkplek voor hen te zoeken.

Waarom heeft burgemeester Dijksma nu oud-minister Winnie Sorgdrager benaderd?
Het is een beproefde methode in de (landelijke) politiek. Als je er in een langslepend dossier niet meer uitkomt, stel je een commissie in die je adviseert over de vraag: hoe nu verder? En dat is wat burgemeester Sharon Dijksma – die het politieke vak in Den Haag leerde – doet, nu het voor een vierde keer is mislukt om een exploitant voor het Nieuwe Zandpad te vinden.

Oud-minister van Justitie Winnie Sorgdrager is gevraagd een commissie van experts te vormen. Deze commissie moet met een voorstel komen over de toekomst van sekswerk in Utrecht.

Hoe groot is de kans dat commissie Sorgdrager voorstelt door te gaan met Het Nieuwe Zandpad?
Het ligt niet voor de hand dat de experts de gemeente gaan adviseren voor een vijfde keer een exploitant te zoeken. Dit lijkt na vier mislukte pogingen een doodlopende weg. Bovendien is de vraag of er acht jaar na de sluiting van de seksboten in de Vecht nog behoefte is aan een klassieke prostitutiezone waarin sekswerkers achter ramen werken.

Burgemeester Dijksma heeft er in een brief aan de gemeenteraad al op gewezen dat de seksbranche, mede door de coronacrisis, is veranderd. Afspraken tussen prostituees en klanten worden online gemaakt en werkplekken zijn niet zelden bij sekswerkers thuis.

De commissie Sorgdrager wordt ook niet gevraagd hoe het Nieuwe Zandpad alsnog kan worden gerealiseerd, maar hoe Utrecht kan bijdragen aan de positieverbetering van sekswerkers en het creëren van veilige werkomstandigheden. De seksboten langs het Zandpad en de ramen in de Hardebollenstraat werden in 2013 gesloten omdat er sprake zou zijn van mensenhandel.

Wat vinden de sekswerkers van dit alles?
Een aantal (voormalige) sekswerkers die het dossier sinds 2013 volgt, heeft geen goed woord over voor de wijze waarop de gemeente het aanpakt. Ze voelen zich aan het lijntje gehouden en voor de gek gehouden. Ze vragen zich hardop af of de ambtenaren en bestuurders er niet bewust op uit zijn geweest om het Nieuwe Zandpad te laten mislukken en de raamprostituees definitief de stad uit te jagen.

Dat Utrecht thuiswerk wil toestaan, wordt toegejuicht. ,,Maar dat is nog steeds geen oplossing voor de 330 sekswerkers die de dupe zijn geworden van de sluiting van het Zandpad’’, aldus een van vrouwen die tot het einde op de seksbootjes in de Vecht werkte.

Bron: https://www.ad.nl/utrecht/utrecht-neemt-afscheid-van-het-nieuwe-zandpad-maar-wil-sekswerkers-niet-laten-stikken~aa87f8a2/

Prostitutie: een noodzakelijk kwaad

Prostitutie is een fenomeen van alle plaatsen en alle tijden, zo ook in Nederland. Prostitutie, ouderwets ook wel hoererij genoemd, komt van de Latijnse samentrekking pro en statuere, dat tentoonstellen of uitstallen betekent. In de Middeleeuwen werd het als een beroep gezien waar geen eer aan te behalen viel, maar desondanks zagen de politieke en religieuze machthebbers dat het een onmisbaar beroep was. De bekende theoloog en kerkvader Thomas van Aquino (1225-1274) vergeleek de verhouding van de stad en de prostitutie met die van een paleis en een mesthoop. De mesthoop is dan wel niet fraai, maar is nodig om de rest van het paleis schoon te houden. Zo was de prostitutie nodig om de veiligheid van andere vrouwen en de algemene orde binnen de stad te handhaven.

Regulering prostitutie

Al in de late Middeleeuwen probeerden stadsbesturen de branche te reguleren. Het werd toegestaan, maar de prostituees en pooiers moesten zich wel aan een aantal regels houden om de burger en de samenleving te beschermen. In Amsterdam bezat het stadsbestuur zelfs enkele bordelen, in de tegenwoordige Damstraat en Pijlsteeg, die onder beheer stonden van stadsschouten. Prostituees dienden zich anders te kleden dan ‘normale’ vrouwen zodat er geen verwarring kon bestaan over hun functie en bordelen moesten zich door middel van een herkenbaar uithangbord onderscheiden van reguliere café’s. Voor joden en getrouwde mannen was het niet toegestaan een prostituee te bezoeken.

Calvinisme

Aan deze tolerante houding kwam een einde in de zestiende eeuw toen tijdens de Opstand het calvinisme dominant werd. Vanaf 1578 werden in Amsterdam de bordelen gesloten en de prostitutie verboden, waarna er op overtreding van de nieuwe regels flinke straffen werden ingevoerd. Als gevolg hiervan verdween de prostitutie niet, maar ging deze ondergronds verder. De door de kerk als zondig bestempelde prostitutie verspreidde zich over de gehele stad en vond plaats in kleine obscure bordelen. Al behoorde de overheid de hoeren, pooiers en hun klanten te vervolgen, gebeurde dit in de praktijk relatief weinig door een gebrek aan controle en een te kleine politiemacht.

Hoerwaardinnen

Het vervolgen en gedogen wisselde zich in de volgende eeuwen af en tegen de achttiende eeuw werd de prostitutie oogluikend toegelaten. Zeker in een grote handelsstad als Amsterdam bloeide de prostitutie in deze periode op door bezoeken van allerlei kooplieden, handelaren en zeevaarders. Veel bordelen werden door een zogeheten hoerwaardin gerund, dit was vaak een ex-prostituee die het klappen van de zweep kende en een aantal meisjes in dienst had. Tussen deze hoerwaardinnen was een levendige handel in meisjes, die binnen de eigen stad of tussen verschillende steden werden uitgewisseld en verkocht. Een belangrijke ontmoetingsplek werd het speelhuis, waar vooral zeelieden na een lange reis op zoek naar vertier waren.

Chique bordelen

Toen er in de achttiende eeuw soepeler werd omgegaan met prostitutie door de stadsbesturen veranderde de vraag van de bezoekers. De rijke hoerenlopers vonden de huizen van de hoerwaardinnen vaak onhygiënisch en armoedig en vanwege deze reden werden de meisjes in de speelhuizen zelf onderdak aangeboden. Omdat dit alles binnenskamers gebeurde en zo niet de openbare orde verstoorde, greep de overheid niet in. Met dat het speelhuis niet alleen een ontmoetingsplek meer was, maar ook een werkplek werd er meer geïnvesteerd in de aankleding van het bordeel. Door de grootschaligheid en luxe van dergelijke bordelen werden steeds vaker mannen de baas van bordelen omdat deze vaker dan vrouwen over veel geld beschikten.

Het gevaar van syfilis

Een groot probleem voor het voortbestaan van de prostitutie was het steeds vaker voorkomen van geslachtsziektes, met name syfilis. Syfilis, de venusziekte, kwam al in de zestiende eeuw voor, maar pas in de negentiende eeuw werd er wetgeving gemaakt om de geslachtsziekte te beperken. De prostitutie werd niet verboden, maar prostituees dienden zich wekelijks te laten controleren. De controles moesten ze zelf betalen en wanneer ze besmet waren werd hun de ‘rode werkkaart’ ontnomen tot ze genezen waren. De prostitutie werd aangewezen als belangrijke reden voor deze maatschappij ontwrichtende ziekte, maar tegelijk diende de prostitutie in stand gehouden te worden om te voorkomen dat vrijgezelle mannen zich zouden vergrijpen aan fatsoenlijke dames.

Prostitutie als slavernij

De handel in vrouwen binnen de prostitutie, die als ‘handel in blanke slavinnen’ werd gezien, zorgde in de loop van de negentiende eeuw voor toenemende kritiek op de sector. Tegenreacties waren het opzetten van hulphuizen, het tegenhouden van bordeelbezoekers en klachten bij de overheid vanuit hoofdzakelijk christelijke hoek. Deze protesten leidden er uiteindelijk toe dat er in 1911 de zedenwet in werd gevoerd, hierbij werd niet prostitutie maar het aanzetten tot ontucht strafbaar gesteld. Dit zorgde ervoor dat de handelaren, pooiers en bezoekers strafbaar werden. Mede hierdoor werd de raamprostitutie populair, vrouwen wenkten langslopende mannen van achter hun gordijnen binnen. Tegen de jaren vijftig werden de gordijnen steeds meer open geschoven en zaten vrouwen achter hun raam geduldig te wachten. De toenemende vrije seksuele moraal maakte de raamprostitutie steeds populairder en werd in toenemende mate gedoogd.

Huidige wetgeving

De wetgeving omtrent prostitutie uit 1911 bleef officieel tot 2000 in stand. In 2000 werd het bordeelverbod opgeheven, maar de prostitutie wordt nog steeds sterk gereguleerd. Tippelzones zijn verboden, maar het beroep van prostituee is legaal. De overheid hoopte door legalisering van prostitutie meer overzicht en controlemogelijkheden te krijgen op de branche, zodat mogelijke misstanden en vrouwenhandel beter zouden kunnen worden aangepakt. Echter die aanpak faalt omdat illegaal werkende prostituees via internet klanten kunnen scoren, en de overheid geen mankracht heeft bij de politie om dat te controleren en te handhaven.

Of de overheid daar ook daadwerkelijk in slaagt, is nog maar zeer de vraag. Volgens velen is er absoluut geen verbetering wat betreft mensenhandel en maken vrijwel alle sekswerkers geweld en intimidatie mee. In april 2019 bleek een burgerintitatief om de legale status van postitutie in Nederland ter discussie te stellen 40.000 handtekeningen heeft gehaald. De initiatiefnemers van het burgerintiatief pleiten voor het invoeren van het nordic model, een model waarbij niet de postituee strafbaar is, maar juist de klant. Dat is echter geen oplossing omdat het dan geheel in de illegaliteit verdwijnt, en de markt van vraag en aambod is er nu eenmaal. Daarbij komen er steeds meer signalen dat gedwongen prostitutie sterk afneemt mede door betere levenstandaard in de Oostbloklanden waar veel sekswerkers vandaan komen. En ook door internet wordt er snelle informatie gedeeld waardoor dames ook meer weten en sterker in hun schoenen staan. Daarbij heeft de zedenpolitie nu al te weinig mankracht op zedenzaken als verkrachtingen te behandelen. Momenteel zijn daar achterstanden van 2 a 3 jaar voor. Ook worden momenteel stap voor stap de zedenpolitie weggehaald bij handhaving en controle van sekswerkers en vergunde seksinrichtingen. Wat wordt overgenomen door vaak vooringenomen ambtenaren van de gemeente.

Het bordeelverbod van 2000 zou de sekswerker een betere positie moeten geven, echter men heeft alleen belastingplicht gekregen en ook vaak registratie van hun beroep waardoor zowel sekswerkers als exploitanten bij banken, verzekeringen geweigerd kunnen worden. Het is zelfs beleid van de Nederlandse bank om geen diensten als hypotheken te verstrekken aan de seksbranche. Tevens is er een uitsterfbeleid van vergunde prostitutielocaties waardoor er steeds meer sekswerkers in de illegaliteit verdwijnen.

Bron: https://www.sexblogs.nl/blog/prostitutie-in-nederland